Ser
irlandzki, z mleka krowiego pasteryzowanego, podpuszczkowy
(tu z podpuszczką mikrobiologiczną - wegetariański), gotowany
(?), prasowany, dojrzewający, twardy. Zawartość tłuszczu 25,5g/100g.
Sól 2,8g/100g. Dostępne warianty: Classic, Smoked, Light (16%
tłuszczu). Dojrzewa 9-12 miesięcy. Tu wariant Classic, kupiony
w Eurospar Poznań (maj 2023). Cena 69,90 zł/kg.
Historia serowarstwa w Irlandii sięga średniowiecza. Do XVI
wieku sery wyrabiali głównie mnisi w katolickich klasztorach
i opactwach (certyfikat wymienia nazwy Fermoy i Cloyne, a
później Mount Melleray). Potem zaczął się okres podbojów angielskich,
zarówno w sferze religijnej (wymuszone przejście Irlandii
na anglikanizm), jak i terytorialnej (tzw. "angielska
plantacja" czyli wysiedlanie irlandzkich farmerów i osiedlanie
na ich ziemi angielskich kolonistów). W 1583 zaczęła się masowa
angielska kolonizacja położonej w południowej Irlandii prowincji
Munster. Trzy z jej sześciu hrabstw (Cork, Limerick i Tipperary)
leżą na obszarze tzw. Golden Vale - historycznego obszaru
najżyźniejszych irlandzkich pastwisk, znanych z hodowli krów
mlecznych. Nowi koloniści także wyrabiali sery, głównie w
mleczarniach należących do posiadłości bogatych właścicieli
ziemskich. Ta sytuacja trwała aż do powstania niepodległej
Republiki Irlandii na początku XX wieku. Historia ma swoje
odzwierciedlenie w serowarstwie - spory procent serów wyrabianych
współcześnie w Irlandii to Cheddary
(które angielscy koloniści zaczęli wyrabiać nawet w Ameryce
Północnej), a pojęcie "sera irlandzkiego" wydaje
się nie sięgać poza XX wiek (np. internetowe materiały "8
Great Irish Cheeses" i "9 Most Popular Local Cow's
Milk Cheeses in County Cork" zawierają wyłącznie sery,
których produkcja rozpoczęła się w 2. połowie XX wieku lub
nawet w XXI wieku).
Imokilly to nazwa historycznej (utworzonej w XVII wieku) baronii
położonej w hrabstwie Cork w prowincji Munster. Jest modifikacją
gaelickiego Uí Mhic Coille, które z kolei pochodzi od Uí Meic
Caille - nazwy potężnego septu (części klanu) wczesnośredniowiecznego
królestwa Uí Liatháin, istniejącego na terenach obecnej prowincji
Munster od IV do XIII wieku.
Imokilly Dairy Co-Operative to powstała w 1930 spółdzielnia
mleczarska z wioski Mogeely w hrabstwie Cork, która w 1973
roku połączyła się z istniejącą od 1919 Mitchelstown Co-Operative.
W tym samym roku Irlandia dołączyła do Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej, co otworzyło dostęp towarów irlandzkich do europejskich
rynków. To zmobilizowało serowarów nowoutworzonej spółdzielni
do badań nad stworzeniem nowego "wielofunkcyjnego"
irlandzkiego sera, bazującego na tradycjach serowarstwa w
Cork, ale powstającego w oparciu o nowoczesne technologie.
Opierając się na wynikach badań historii irlandzkiego serowarstwa
(np. prof. Micheál O Sé "Old Irish Cheeses and Other
Milk Products", 1948), odtworzyli stare metody koagulacji
i stworzyli własną unikatową podpuszczkę. W roku 1980 rozpoczęto
komercyjną produkcję sera pod nazwą Imokilly Regato (Reigeató
Uí Mhic Coille). Znaczenie drugiego członu nazwy jest nieznane
- Regato/Reigeató nie tłumaczy się i daje wyniki wyszukiwania
dotyczące wyłącznie sera. Przy tym w sieci można znaleźć liczne
informacje o serach nazywających się "Regato" -
bez oznaczenia certyfikatu, w kształcie bloku, a nawet wyprodukowanych
poza Irlandią (np. w Belgii przez grupę Milcobel).
W 1989 drogą kolejnej fuzji - Mitchelstown Co-Operative z
założoną w 1908 spółdzielnią Ballyclough - powstała dzisiejsza
firma Dairygold Co-Operative Society Ltd. Jest to największa
irlandzka spółdzielnia stanowiąca własność rolników. Członkowie
spółdzielni to około 7000 akcjonariuszy i 3000 dostawców mleka
z obszaru Golden Vale. Firma dzieli się na kilka sekcji -
produkcją serów zajmuje się Dairygold Food Ingredients, która
poza Regato/Imokilly Regato wyrabia inne dojrzewające sery:
Cheddar, półtwardy Monterey Jack i Mallo (R) w typie Parmezana,
a także ser Jarlsberg
na licencji norweskiej grupy TINE SA z Oslo. Poza zakładem
w Mogeely Dairygold Food Ingredients dysponuje serowarnią
w Mitchelstown, która specjalizuje się w Cheddarach.
W 1998 firma Dairygold Co-Operative z Mogeely złożyła do UE
wniosek o przyznanie unijnej Chronionej Nazwy Pochodzenia
dla sera Imokilly Regato. Niektóre źródła wspominają o sprzeciwach
innych krajów członkowskich UE i udzielonych wyjaśnieniach,
ale już w 1999 certyfikat PDO został przyznany. W 2016 złożono
wniosek o nowelizację, nierozpatrzony do maja 2023. Dozwolony
obszar pochodzenia mleka i procesu produkcji obejmuje 3000
km2 w południowo-wschodnim Cork, teren historycznych baronii
Imokilly, Fermoy i Muskerry. Tekst certyfikatu zawiera informację,
że ser jest produkowany w Dairygold Mogeely, która pomimo
połączenia firm zachowuje odrębność w składzie grupy Dairygold
jako podmiot zbierający i przetwarzający mleko od farmerów
z obszaru Cork południowo-wschodniego.
Od 2005 istnieje zastrzeżona marka handlowa The Imokilly Cheese
Company (TM), pod którą są wyrabiane sery w zakładzie w Mogeely
- poza Regato/Imokilly Regato są to różne odmiany Cheddara
(White i Red, Mild i Mature). Tu ser nosi istniejącą od 1962
eksportową markę handlową Kerrygold, należącą do największego
promotora i eksportera irlandzkiego nabiału - spółdzielni
Ornua Co-Operative Ltd. (r.z. 1961). Jednym z jej udziałowców
jest Dairygold Co-Operative. Ciekawostką są główne etykiety
w języku greckim z polską naklejką jako uzupełniającą. Ser
Regato został wprowadzony na rynek grecki w 1979 i Grecy tak
go polubili, że pięć lat poźniej był pierwszym serem z własną
reklamą w greckiej telewizji. Obecnie do Grecji sprzedaje
się 4 tysiące ton sera Regato rocznie. Ser jest zdobywcą Srebrnego
Medalu World Cheese Awards 2012 i Brązowego Medalu International
Cheese Awards 2012.
Technologia. Ser jest produkowany od marca do października
- klimat Cork pozostaje pod wpływem ciepłego Prądu Zatokowego
(Gulf Stream). Rzeki, gleba i powietrze są pozbawione zanieczyszczeń.
Mleko musi pochodzić z obszaru certyfikowanego (poza wyjątkowymi
przypadkami), od krów żywionych wyłącznie naturalnie na pastwisku.
Dzięki długiemu okresowi wypasu mleko zawiera wysoki poziom
beta-karotenu, co nadaje mu specyficzny kolor, a także jest
bogate w kwasy tłuszczowe. Mleko jest standaryzowane i pozostawione
do dojrzewania na 12-18 godzin, a następnie ochładzane do
32-34 °C. Dodaje się unikatowe dla sera Imokilly Regato startery
ze specjalnie wyselekcjonowanych na miejscu lokalnych szczepów
bakterii, a następnie dedykowaną podpuszczkę, która także
jest codziennie miksowana w zakładzie. Skrzep jest cięty bardzo
drobno. Mętnie wspomina się o "wysokiej temperaturze
gotowania", co ma chyba sugerować, że ser należy do wysokodogrzewanych.
Skrzep jest trzymany w serwatce "krócej, niż jest typowe
dla większości serów", co ma kontrolować poziom kwasu
mlekowego. Następnie skrzep jest umieszczany w formach i prasowany.
Formy mają kształt cylindra z wypukłymi bokami, na poziomych
powierzchniach sera odciska się specjalny opatentowany wzór
celtyckiego węzła. Solony dwukrotnie - najpierw w solance,
potem ręcznie suchą solą. Dojrzewanie trwa 9-12 miesięcy "w
kontrolowanych warunkach". Nie ma wzmianek o sposobie
pielęgnacji skórki podczas dojrzewania - skórka jest słabo
wykształcona, co wskazywałoby na dojrzewanie w powłoce, ale
ser jest sprzedawany z papierową etykietą umieszczoną bezpośrednio
na jego powierzchni i cały krąg jest opakowany próżniowo w
folię plastikową.
Kształt cylindra o średnicy 20-25 cm, wysokości ok. 8 cm i
wadze ok. 3 kg. Wypukłe boki z wyraźną wystającą krawędzią
biegnącą w połowie wysokości. Odcisk poziomych prążków na
bocznej powierzchni, na górnej i dolnej odciśnięty celtycki
węzeł biegnący po okręgu w zewnętrznej części cylindra. Tu
trójkątny wycinek o promieniu w najszerszym miejscu kręgu
12 cm, wysokości 8 cm i wadze 250 g. Konsystencja twarda,
zwarta, gładka, sucha, jednolita, dość elastyczna, bez oczek
(dopuszczalne pojedyncze oczka). Skórka słabo wykształcona,
naturalna, twarda, tej samej barwy co miąższ. Barwa miąższu
słomkowożółta do złocistokremowej, jednolita. Zapach świeży,
mleczny, maślany, słodki, pikantny, lekko owocowy. Smak zrównoważony,
słodki, owocowy (nuty ananasa), lekko orzechowy, z pikantnym
finiszem. Dość mocno słony.
|
|