Rzymski Ogród Zoologiczny jest jedną z wielu atrakcji znajdujących się na terenie Ogrodów Villa Borghese - ogromnego parku krajobrazowego w stylu angielskim, którego początki sięgają XVII wieku. Kardynał Scipione Borghese zaczał wówczas przekształcać teren swoich podmiejskich winnic w największy ogród, jaki powstał w Rzymie od czasów antycznych. Teren winnic pokrywa się z obszarem słynnych starożytnych Ogrodów Lucullusa. W XIX wieku Ogrody Borghese straciły formalny charakter, a następnie zostały wykupione przez władze miejskie i udostępnione publicznie w 1903 roku.

Zoo mieści się w północnej części parku i zajmuje obszar 17 hektarów. Oficjalnie otwarto je w 1911 roku, pomysł powstał w 1908 i zaraz potem rozpoczęła się budowa. Pierwsi mieszkańcy przyjechali ze słynnego zoo Hagenbecka w Hamburgu. Nazwa "bioparco" funkcjonuje od 1998 roku, kiedy zgodnie z panującymi trendami ekologicznymi ogród zaczął poświęcać uwagę zachowaniu zagrożonych gatunków zwierząt. Obecnie w ogrodzie mieszkają zwierzęta 222 gatunków i mają na 17 hektarach wystarczająco dużo przestrzeni. Do najważniejszych atrakcji należą m.in. żubr europejski, waran z Komodo, żółw olbrzymi i lew azjatycki, miejscowym naukowcom udało się też rozmnożyć zagrożonego wyginięciem żółwia egipskiego.

Mimo, iż pojechałam do zoo z samego rana, kotowatych nie zobaczyłam w komplecie - rysie i lamparty już zmógł upał. Jeden z tygrysów sumatrzańskich wlazł do basenu i tylko głowa mu wystawała, a tygrys bengalski ział otwartą paszczą jak pies. Swoją drogą, tego rzadkiego tygrysa (z powodu mutacji ma białe futro i niebieskie oczy) - ośmioletniego Gladio - w 2017 roku uratowała włoska policja z ciasnej klatki i dopiero w zoo pierwszy raz dotknął łapą ziemi :(
Pięknie zapozowała sowa śnieżna, od lemurzej rodzinki z małym ogoniastym rozrabiaką trudno było się oderwać, a likaony zaprezentowały krwawą rozrywkę, łapiąc i męcząc jedną ze srok, które bardzo prowokująco pikowały im nad głowami. Niedźwiedzie brunatne walały się w cieniu przysypiając, a surykatki zniknęły w chłodnych norkach. Poznałam też w końcu osobiście aksolotla, niestety jest tak tajemniczy, że wszystkie zdjęcia wyszły nieostro :(

Główną gwiazdą ogrodu było dla mnie reptiliarium jako całość - wielkie, bogate, pięknie eksponujące mieszkańców i informację o nich. Koniecznie trzeba je odwiedzić, mimo że jest usytuowane dość daleko - po drugiej stronie dzielącej teren ogrodu Via del Giardino Zoologico. Ulicą tą idziemy od przystanku do wejścia i kas, a następnie już na terenie ogrodu przechodzimy tunelem pod nią, by dostać się do odleglejszej części ekspozycji. Generalnie jest dużo chodzenia i na zwiedzanie ogrodu należy zaplanować minimum pół dnia.

Do Bioparco najwygodniej dojechać tramwajem 3 lub 19 (przystanek też nazywa się Bioparco), bo metro tę okolicę omija. Najbliższa stacja metra to Flaminio, od której zoo dzieli większość terenu Ogrodów Borghese. Kasy są otwierane o 9.30, bilet normalny kosztuje 16 euro.