Podróże małe i duże...

TROMSO
26-30 września 2010
Wyprawa do Tromso była moim prezentem urodzinowym. Trzecia wizyta w Norwegii, po południowym Oslo i północnym Longyearbyen, zaprowadziła nas na teren "pośrodku mapy" - do północnej Norwegii, ale wciąż kontynentalnej - o ile można tak określić fiordy. Tromso jest położonym najbardziej na północ niezamarzającym portem kraju, a jego klimat jest dość łagodny. Miasto jest nazywane Wrotami do Arktyki ze względu na fakt, że jego port zaopatruje w towary miasta położone bardziej na północ (w tym Svalbard, ale tylko latem).

Zaczęło się dość "hardcorowo", bo spacerem przez całą szerokość wyspy Tromsoya. Lotnisko znajduje się po jej przeciwnej stronie, niż nasza kwatera, bo niedaleko mostu łączącego Tromsoyę z sąsiednią, większą wyspą Kvaloya. Zajęło to nam parę godzin i nie byłam z tego powodu szczęśliwa, bo z wieczora już nic nie zostało.

Mieszkaliśmy w pensjonacie typu B&B przy ulicy Musegata. Od domu prosta droga prowadziła na nabrzeże, koło słynnego, najbardziej północnego browaru świata - Mack.

27 września ranek przywitał nas drobnym deszczem, nic więc dziwnego, że już w południe wylądowaliśmy w najstarszym pubie miasta - Olhallen. Potem zwiedziliśmy muzeum Polaria, usytuowane w niezwykłym architektonicznie budynku, wyglądającym jak ukośnie leżące bloki kry lodowej. Nieprzypadkowo, Polaria jest bowiem najbardziej północnym akwarium, a także muzeum poświęconym obszarom polarnym. Tuż obok Polarii stoi w szklanym "pudełku" statek Polstjerna zbudowany w 1949 roku, służący m.in. do połowu fok. Potem popołudniowy spacer wciąż zadeszczonym centrum i nabrzeżem oraz krewetkowe zakupy w lokalnym sklepie, w ramach przedurodzinowej kolacji.

28 września dostałam w prezencie koniec deszczu. Tym razem spacer zaprowadził nas na północny wschód, równolegle do brzegu Tromsoyi, koło nowoczesnego budynku biblioteki i tradycyjnych drewnianych, kolorowych norweskich domków. Zeszliśmy na nabrzeże przy Sondre Tollbodgate, gdzie koło popiersia Roalda Amundsena z foką mieści się Polarmuseet czyli Muzeum Polarne, należąca do uniwersytetu ekspozycja związana z historią miasta. Amundsen ma oprócz popiersia także porządny, całościowy pomnik przy Kirkegata, niedaleko katedry. Katedra z 1861 roku, słynna jest z faktu bycia jedyną norweską katedrą zbudowaną z drewna i prawdopodobnie najbardziej na północ położoną protestancką katedrą na świecie.
Tego dnia odwiedziliśmy jeszcze jedno muzeum - galerię malarstwa Nordnorsk Kunstmuseum przy Sjoegata 1. Dzień zakończyła nocna sesja zdjęciowa na nabrzeżu.

29 września był słoneczny i wykorzystaliśmy to w pełni, wjeżdżając kolejką gondolową na wzgórze Floya (421 m n.p.m.) z punktem widokowym Storsteinen. Wzgórze znajduje się na "stałym lądzie", więc z Tromsoyi trzeba do niego dotrzeć mostem Tromsobrua - bliźniakiem mostu łączącego Tromsoyę i Kvaloyę. U podnóża mostu stoi Ishavskatedralen czyli Arktyczna Katedra, także przypominająca skupisko kry lodowej, zbudowana w 1965 i faktycznie nie będąca katedrą.
Ostatnim punktem programu był Ogród Botaniczny położony w sąsiedztwie Uniwersytetu. Fotogaleria roślinna jest do obejrzenia w Zielniku.

Przez trzy dni naszą obiadową mekką był Skarven Kro przy Strandtorget 1, nęcący kociołkami przepysznych zup i krewetkowymi kanapkami.




 
   
 
         
 
     
 
 
       
 
   
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       
                 
       


Copyright Gata 2010