"Les Champs-Élysées", "Le Jardin du Luxembourg", "Dans Paris a velo" - te piosenki Joe Dassina towarzyszyły mi w myślach, gdy po raz pierwszy zobaczyłam Paryż. Do tego gdzieś w tle plątał się Duncan McLeod i jego łódź mieszkalna na Sekwanie, której zawsze mu zazdrościłam.

Jak zwykle w obecnych okolicznościach życiowych, wizyta była krótka. Zbyt krótka, by "zobaczyć Paryż i umrzeć" ;)

18 czerwca przylecieliśmy na lotnisko Orly. Trasa zwiedzania na pozostałą część dnia objęła: dworzec Gare Montparnasse, wieżowiec Tour Montparnasse o wysokości 59 pięter z punktem widokowym o naprawdę imponującym zasięgu, potem Le Jardin du Luxembourg czyli Ogród Luksemburski, XVII-wieczny park stworzony na życzenie Marii Medycejskiej. Następnie przeszliśmy na wyspę Île de la Cité, żeby zobaczyć słynną gotycką katedrę Notre Dame de Paris. Powstała w miejscu IX-wiecznego kościoła, a budowano ją ponad 180 lat (1163-1345).
Z zewnątrz obejrzeliśmy Centre Georges Pompidou - centrum kulturalne powstałe z inicjatywy prezydenta Pompidou (ogłoszony konkurs wygrał projekt Piano i Rogersa), przeszliśmy przez Plac Strawińskiego z kolorową i zabawną Fontanną Strawińskiego. Kościół Saint Eustache (późny gotyk, 1532-1640) niestety obejrzałam tylko z daleka, czego ogromnie żałuję. Potem spacer szeroką Rue de Rivoli, biegnącą wzdłuż rzeki 3-kilometrową ulicą, którą zbudowano w latach 1802-1835 na życzenie Napoleona. Dziś mieszczą się na niej głównie drogie sklepy, luksusowe hotele i antykwariaty. Palais & Musee du Louvre też minęliśmy, podziwiając tylko z zewnątrz, po czym przetarliśmy oczy widząc pomnik Jeanne d'Arc w tandetnym, intensywnie złotym kolorze (1874). Rzut oka w bok na Place Vendôme w dalekiej perspektywie, z kolumną z pomnikiem Napoleona. Było już późno, więc zeszliśmy do stacji metra Concorde, aby wrócić na kwaterę.

19 czerwca, jak i dwa kolejne dni, zaczął się słodkim francuskim śniadaniem u naszej gospodyni Marii. Potem cały dzień zajął nam salon lotniczy Le Bourget.

20 czerwca rano uwieczniłam widok z okna dla udowodnienia prawdziwości reklamy, że z kwatery widać Wieżę Eiffla. Potem wróciliśmy na Le Bourget, tym razem zwiedzić Muzeum Lotnictwa. Efekty obu dni do obejrzenia w galerii spotterskiej. Po powrocie do centrum zaczęliśmy spacer prawie tam, gdzie go przerwaliśmy - na Rue de Rivoli, powtarzając część trasy sprzed dwóch dni i dodając do niej nowe elementy, m.in.pomnik marszałka Gasparda de Coligny. Doszliśmy do XVIII-wiecznego Place de la Concorde z XIX-wiecznymi brązowymi (choć czarno-złotymi) fontannami Fontaine des Mers oraz Fontaine des Fleuves oraz zajmującym centralne miejsce placu 23-metrowym Obelisque de Louxor, obeliskiem mającym ponad 3000 lat, pochodzącym ze świątyni w Luksorze. Na wysokości mostu Aleksandra III odeszliśmy od rzeki, przechodząc obok Grand Palais i Petit Palais (Muzeum Sztuk Pięknych), koło pomnika Charlesa de Gaulle. Następnie szeroką ulicą Avenue des Champs-Élysées doszliśmy do słynnego XIX-wiecznego, empirowego Łuku Triumfalnego - Arc de Triomphe. Zbudowano go dla uczczenia poległych podczas rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich. Pomnik stoi na Placu Charlesa de Gaulle, wcześniej noszącym nazwę place de l'Étoile. Stamtąd już doszliśmy do najbliższego metra.

21 czerwca zaczęliśmy od sprawdzenia miejsca, z którego po południu mieliśmy wyruszyć autobusem na podparyskie lotnisko Beauvais-Tillé. Miejscem zbiórki był parking niedaleko Palais des Congres de Paris. Stamtąd przejechaliśmy nad nabrzeże Sekwany, przeszliśmy na drugi brzeg i popatrzyliśmy na symbol miasta - stalową, ponad 300-metrową Tour Eiffel i nieziemskie kolejki do wjazdu na górę. Wieża powstała na paryską Wystawę Światową w 1889 i miała być rozebrana po 20 latach. Drugą "atrakcją" byli oszuści, którzy zaczepiali turystów na Champ de Mars, podsuwając "zgubioną" biżuterię. Po przeciwnej stronie Pola Marsowego wznosi się XVIII-wieczny budynek École Militaire z pomnikiem marszałka Josepha Joffre. Wróciliśmy nad nabrzeże Sekwany koło przystani statków wycieczkowych i przeszliśmy nieco na południe wzdłuż brzegu, przy którym cumowały liczne łodzie mieszkalne. Przekroczyliśmy rzekę mostem Pont de Bir-Hakeim i pojechaliśmy z powrotem do Palais de Congres. Było jeszcze trochę czasu na rozejrzenie się po najbliższej okolicy: Placu Alexandre et René Parodi z pomnikiem generała Marie-Pierre'a Koeniga. Symbolicznie postawiłam parę kroków w głąb Bois de Boulogne - Lasku Bulońskiego. A potem był już autobus na lotnisko.