Tydzień w Londynie. Właściwie o wiele mniej niż tydzień, bo zaplanowaliśmy tylko jeden pełny dzień zwiedzania - w pozostałe dni dzieliliśmy czas między miasto a światowy konwent fantastyki. Zrobiłam zatem plan, dumnie zwany logistyką zwiedzania. Co więcej, plan został wykonany, pomijając (dosłownie i w przenośni) miejsca tak zatłoczone, że nie mieliśmy cierpliwości na całe godziny czekania w kolejce na chwilę przyjemności. Tak więc Muzeum Historii Naturalnej obejrzeliśmy tylko z zewnątrz, a London Eye - tylko z dołu.

W drodze z lotniska odwiedziliśmy słynny dworzec Paddington z nieodzownymi misiowymi elementami, a wieczorem pojechaliśmy (podziwiając z kolejki DLR szklane domy Canary Wharf) do Greenwich obejrzeć XIX-wieczny kliper herbaciany Cutty Sark, stojący w suchym doku. Muzeum było nieczynne, ale dla mnie najważniejsze było zobaczyć na własne oczy tę piękną, klasyczną sylwetkę. W bonusie dostaliśmy wspaniały zachód słońca nad Tamizą.

Następny dzień zaczęliśmy od wizyty w Tower, nietypowo ustrojonej w prawie milion ręcznie robionych ceramicznych maków, dla upamiętnienia żołnierzy poległych w I Wojnie Światowej. Oczywiście musiałam przekonać się co do obecności kruków i poczułam się usatysfakcjonowana, bo były naprawdę dostojne. Następnie przeszliśmy przez Tower Bridge, by zwiedzić zacumowany przy drugim brzegu Tamizy okręt-muzeum, krążownik HMS Belfast.

Na kolejny dzień zaplanowane było Muzeum Historii Naturalnej, ale kolejka nas przerosła niczym muzealny dinozaur i ruszyliśmy na spacer Exhibition Road, mijając dwa pozostałe muzea słynnej trójki, a następnie Royal Albert Hall, by dojść do Ogrodów Kensington z pomnikiem Alberta, fontanną pamiątkową Księżnej Diany i Hyde Parkiem.

Czwartego dnia miało być Oko. Byłam mocno podekscytowana perspektywą zobaczenia Londynu z góry, ale niestety... Takich jak ja było więcej, za dużo. Więc zamiast zdjęć Londynu z Oka są zdjęcia Oka. Także z Westminster Bridge, którym przeszliśmy na drugi brzeg Tamizy, w pobliże Pałacu i Opactwa Westminster oraz Big Bena.

Z tego samego miejsca zaczęliśmy ostatniego dnia, tego w całości poświęconego zwiedzaniu. Przewędrowaliśmy pod Pałac Buckingham w nadziei obejrzenia zmiany warty. Niestety to był niewłaściwy dzień. Potem było dużo zielonego - St James's Park
z jego bogatą florą i fauną, jeziorem i fontanną. Przeszliśmy na ulicę Whitehall, by zobaczyć słynny adres przy Downing Street, ale zobaczyliśmy głównie ozdobne kraty i policjantów. Whitehall obfituje w pomniki, mieści się tam też Muzeum Kawalerii z dyżurnym koniem, z którym można zrobić sobie zdjęcie. Ulica doprowadziła nas do Trafalgar Square, gdzie dzięki dużemu zoomowi sfotografowałam z bliska Horatio Nelsona. Poza Nelsonem plac zawierał duże ilości lwów i innych stworów oraz turystów. Przeszliśmy koło kościoła St Martin in-the-Fields, minęliśmy Leicester Square Garden z pomnikiem Szekspira i zagłębiliśmy się
w Chinatown, a następnie West End i Soho, zatrzymując się przy Piccadilly Circus, a potem na piwo w pubie Shakespeare's Head. Ostatnim punktem na liście było Muzeum Sherlocka Holmesa na Baker Street i tu już nie odpuściłam - odstaliśmy kolejkę (niedużą, ale deszczową) i obejrzeliśmy nieduże i klimatyczne mieszkanko słynnego detektywa. Wrażenie osłabił nieco sąsiedni sklep
z pamiątkami - począwszy od misiów w charakterystycznym stroju aż po gadżety z najnowszego serialu.

Londyn może nie w pigułce, ale w krótkim cyklu ich zażywania. Bogaty i różnorodny, barwny i kontrastowy. Także pogodą - londyńskiej mgły nie zaznałam, ale "showers" pokrapiały regularnie...